Yazan: Uzman Psikolog Gülşah BEŞTAV ARICA www.gulsahbestav.com.tr
Yemek hayatla kurduğumuz ilk ilişki, kendimize dair ilk farkındalığımız belki de. Yediklerimiz bizi büyüten, geliştiren, ilerleten ve canlı tutan kaynağımızdır. Hayatta ne kadar çok tat olduğunu onlardan öğreniriz. Bize iyi gelen, bize iyi hissettiren neler olabileceğini de.
Hal böyle olunca içimize sineni yemek en önemlisidir, çünkü yediklerimiz içimize, bedenimize, zihnimize ve ruhumuza işleyecek. Tüm hücrelerimizde dolaşacak, düşüncemiz olacak. Duygumuz olup bedenimizde yeniden dolaşacak. En sonunda davranışlarımız olacak.
Özensiz beslersen kendini, hücrelerinde seni iyileştirme gücünü özensizleştirecek. Daha öfkeli hissedeceksin kendini, daha yorgun, daha mutsuz. Verimsiz çalışacak, motive olamayacaksın. Sabahları yataktan kalkasın gelmeyecek, gece nasıl uyuduğun bilincinde olmadan sızıp kalacaksın. Acıkınca elin, ayağın titreyecek, birbirine girecek. Konsantre olamayacak, midende bir taş varmış gibi ağır hissedecek, sanki az önce yememiş gibi doymak bilemeyeceksin. Her gün olan bu veya bunlardan birileri, birkaçı.
Yiyince oh deyip enerjiyle dolup hayata akmaya hazır hissedemiyor musun?
O halde kendine neyin iyi geldiğinin farkına varman için biraz daha farkında olman gerek. Yediğin her ilk lokmadan sonra birkaç dakika dur ve hissetmeye çalış. Yediklerin bitince birkaç dakika daha dur ve vücudunda neler oluyor, gezin. Bir gece uyu, uyan neler hissettin odaklan. İyi gelenler menünde kalsın, gelmeyenleri yavaş yavaş gönder. İçine sinenler, içine sinsin izin ver.
Afiyetler!
